An unexpected suprise

Mijn broer vroeg zaterdag of ik nog een laatste biertje kwam drinken bij Niels thuis, maar ik had het schrijven van mijn laatste verslag voor school gepland(en widm)dus ik wilde niet mee. Uiteindelijk met veel moeite en ingeschakelde hulp van sophie ben ik toch mee gegaan, maar had wel door dat er naar Niels toegelokt werd. Maar weet ik veel wat me daar te wachten staat. Dus we komen daar binnen, staan er gewoon 20 vrienden en mijn ouders klaar onder de slingers en tussen de kratten bier om me te begroeten. Een supriseparty. Voor mij! Dat was wel het laatste dat ik had verwacht. Na een leuk door Robin verzonnen reisverhaal-spel en nog een afscheidspel van henk en heel wat biertjes en wat drankspelletjes later toch maar weer naar huis want dat verslag moest nog af. Jongens dat was fantastisch. Dankjewel!
Zondag de hele dag aan dat verslag gezwoegd en eindelijk is het klaar. Als dit in 1x goed beoordeeld word, hoef ik nooit meer wat aan school te doen! Het klinkt bijna ondenkbaar.
Maandag heb ik nog besteed aan de laatste spulletjes regelen voor in de backpack, wat reisadvies van de grootste reis-expert uit de wijde omgeving die toevallig ook mijn broer blijkt te zijn en voor de laatste keer de legendarische lasagne van mijn pa naar binnen smikkelen.

Eindelijk is het dan zo ver. Ik word door mijn ouders naar schiphol gebracht. Niels is er ook bij. Op het moment dat ik daar op schiphol sta te wachten ben ik me er van bewust dat dit echt is en dat ik écht wegga, maar ik besef het nog niet. Het drinkt niet tot me door en dat is me een vreemde gewaarwording.
De vlucht naar Oslo gaat snel. Sta ik daar. Er ligt veel sneeuw buiten. Gelukkig is het binnen beter. Ik had mijn warmste kleding van wat  ik mee wilde nemen aangetrokken om zo deze 14 uur in dit bijna verlaten vliegveld door te brengen maar toch is het nog koud. Laat ik het hier maar is verkennen. Noors is niet te verstaan maar op papier is het net Nederlands en de borden zijn dus makkelijk te lezen. Al snel kom ik een prima bankje tegen waar ik op ben gaan liggen om voor een paar uur mijn ogen te sluiten. Mijn spullen liggen bij me. Ja, het slotje zit op mn tas mam. Nu ben ik wakker en is het een paar uur later en probeer nu de tijd te doden door dit verhaal te schrijven. Snel al he? Ja denk maar niet dat ik dat vol ga houden, om de paar dagen schrijven. Nee, eens per 1 of twee weken lijkt me meer dan voldoende toch?
Morgen kom ik om 07.00 aan in Bangkok. Een hostel heb ik al geboekt. Op 5minuten lopen van de khoa san road, DE backpackers straat van thailand. Het kost me slechts 4 euro per nacht, dat is toch om te lachen!?